Politici die de illusie wekten dat zij de magische knop hadden gevonden om de klimaatverstoring even op pauze te zetten… terwijl op datzelfde moment mensen hun huizen en bezittingen zagen wegspoelen door extreem weer. Boosheid, ja, maar ook een vastberaden overtuiging groeide in mij. Want opgeven? Dat is geen optie.  

In aanloop naar de afgelopen verkiezingen moest ik soms moedeloos zuchten. Politici die de illusie wekten dat zij de magische knop hadden gevonden om de klimaatverstoring even op pauze te zetten… terwijl op datzelfde moment mensen hun huizen en bezittingen zagen wegspoelen door extreem weer. Boosheid, ja, maar ook een vastberaden overtuiging groeide in mij. Want opgeven? Dat is geen optie.

Waarom niet? Omdat ik het geluk heb kleinkinderen te zien opgroeien. Omdat ik het beste voor hen wil, voor hun toekomst en de wereld die we achterlaten. En dan vraag ik me af: beseffen onze politici dat ook? Hebben zij dan geen kinderen of kleinkinderen? Voelen zij niet dezelfde verantwoordelijkheid?

Daarom wil ik schrijven. Een brief aan onze klimaatministers. Geen standaard oproep, maar een poëtische brief die Koen Peeters schreef voor de Brieventsunami, een initiatief van de culturele sector.

Hij haalt een gedachte aan van filosofe Hannah Arendt: Als een kind geboren wordt, kan de wereld telkens opnieuw beginnen.

Hij wenst onze politici kleinkinderen toe. Ik citeer: “een kind op uw arm is een zwaarwichtige reden om het nu aan te durven. Nu dus. En als dat kind begint door te wegen op uw arm, zet het dan op uw schouders. Ik geloof stellig: een politicus met een kind op de schouders is een reus. Het maakt uw blik scherper, gevoeliger ook. Het kind helpt om verder te denken dan u op uw eentje kan. U kijkt makkelijk over de volgende verkiezingsdatum heen.”

En ik wil nog van die brieven schrijven. Brieven zoals die van Laura van Dolron, die over liefde spreekt. Of die van Emeraude Kabeya, over hoop. Of de tekening van Joke van Leeuwen: “D TD DRNGT, verdrink niet in alleen maar woorden” naar een minister sturen.

In eerste instantie liet ik een oproep voor de Brieventsunami links ligggen. Maar toen Grootouders voor het Klimaat in gesprek ging met de Bibliotheek Kortrijk over het Klimaatsamenspraak aanbod, en dit initiatief ter sprake kwam, raakte het mij wél. Dit is niet zomaar een initiatief. Dit is kunst, poëzie en engagement die samenkomen.

Het liet mij terugdenken aan een opmerking van een deelnemer aan een van onze klimaatcafés: Er gebeuren zoveel prachtige initiatieven, maar te vaak in eigen bubbels, al te vaak trekken we niet samen aan hetzelfde zeel. Die opmerking bleef hangen. En precies daarom besloot ik de Brieventsunami breed te delen in mijn netwerk. Niet met de vraag Zal dit iets uithalen?, maar met de overtuiging: Dit moet gebeuren. Klimaat moet weer op de politieke agenda komen.

Want zoals die oproep tot samenwerking mij aanspoorde iets te doen, zo kunnen die artistieke brieven iets in beweging zetten. Bij ons. En hopelijk, ook bij de ministers.
Schrijf jij ook mee?

De Brieventsunami loopt van 21 maart tot 22 april 2025.

Johan Vandenberghe

Deze blog post werd eerst gepubliceerd op de website van Grootouders voor het Klimaat.